Jim James (° 27/04/1978 - Louisville - Kentucky), frontman van My Morning Jacket, is voor een korte solotournee in Europa. Hij debuteerde 20 jaar geleden met zijn groep met dewelke hij zeven full studio-albums uitbracht. Sinds 2013 bracht hij ook al enkele soloplaten uit; vorig jaar verschenen er zelfs twee met dezelfde songs : “Uniform Distortion” en “Uniform Clarity”. Het zijn dezelfde nummers, maar op het eerste album is het regelrechte rock 'n roll terwijl de songs op de tweede plaat in een uitgeklede versie werden opgenomen. Vermits hij solo optreedt, vermoed ik dat we vanavond de tweede versie voorgeschoteld gaan krijgen.

Eerst mag Elvin Byrds het publiek een half uur in stemming brengen. Elvin Byrds is de alias van Renaud Ledru, ook zanger en songwriter van het alternatieve folkduo Alaska Gold Rush. Hij brengt - enkel gewapend met een akoestische gitaar - mooie, intimistische liedjes met soms maatschappijkritische teksten. Hij woonde een tijdje in Brussel en hij begreep niet dat zovele mensen bedelaars voorbij lopen zonder hen iets toe te stoppen. Dit is dan de insteek voor één van zijn songs. Een ander nummer gaat over een vuurtoren in zee maar helaas was er enkel een zaklamp beschikbaar om voor het licht te zorgen. De pillen van het licht waren echter op. Hiermee vindt hij aansluiting met de milieubetoging van vandaag in Brussel. Even resumeren : aangename stem, bovengemiddelde gitarist met leuke fingerpicking stijl, zacht kabbelende aangename songs - conclusie : prima opwarmer.

Jim James ziet eruit als een verwaaide bohemien met zijn lange haren en dito baard, gekleed in een regenjas waarvan de mouwen gaten vertonen. Hij heeft twee akoestische gitaren ter beschikking en zal hiermee naar hartelust afwisselen. Hij opent met “Just A Fool”, ook het eerste nummer van zijn laatste plaat “Uniform Clarity” om te vervolgen met “Of The Mother Again” uit zijn solodebuut “Regions Of Light And Sound Of God”. Zijn gitaarspel is rudimentair en vrij stil, zijn stem is veel beter hoorbaar met de (nodige?) reverb. Ook solo laat hij zijn stem galmen, weliswaar minder dan bij My Morning Jacket. Hij grijpt met twee nummers “I'm Amazed” en “Bermuda Highway” terug naar het moederschip, later volgen met “Dondate”, “Throwback” en “Knot Comes Loose” nog drie songs. Al bij al een beperkte greep uit het repertoire van de groep. Verrassend is “Changing World”, een song die hij ooit opnam met de supergroep New Multitudes waarin ook Jay Farrar en Will Johnson van de partij waren. Voorts komen echter enkel songs uit zijn soloplaten aan bod. Jim is niet bepaald spraakzaam, pas na een half uur richt hij zich tot het publiek. De sociaal bewogen artiest klaagt de hypocrisie van de kerk aan die daklozen op de trappen van een leegstaande kerk aan de overkant van de straat aan hun lot overlaten. Zijn laatste album is een ook aanklacht tegen de penibele toestand in de USA onder Trump. Hij is één van de weinige artiesten die er niet voor terugschrikt om man en paard te noemen want dat kan artiesten in de USA wel eens commercieel succes kosten.

Ik was heel benieuwd of het Jim James ging lukken solo overeind te blijven. Ik heb er gemengde gevoelens bij. Zijn stem is ok maar al bij al redelijk vlak, alhoewel hij bij momenten hoog en scherp kan uithalen, de reverb die erop gezet wordt hoeft zeker niet (zo dikwijls). Zijn gitaarspel is vrij simpel, vooral als hij op zijn zwarte gitaar speelt is het nauwelijks hoorbaar. Ik maak de bedenking dat Jeff Tweedy vorig jaar in het OLT Rivierenhof de ganse tijd kon blijven boeien, dit lukt Jim toch minder, er is teveel eenvormigheid in de set. Het is desondanks interessant om zijn songs eens in een uitgeklede versie te horen. Hij wil graag terugkomen deze zomer omdat hij de locatie van de Botanique geweldig vindt, zowel het gebouw als de tuin vindt hij de moeite. Dit moet de organisatoren van Les Nuits Botanique misschien op ideeën brengen om hem, dan liefst wel met zijn groep My Morning Jacket, op de affiche te plaatsen.

Lou van Bergen

Foto's © Yvo Zels